Фарзандони Расули Акрам (с)

Ҳамду сано Худоро ва дуруду салом бар Паёмбари бузургвораш Муҳаммад.
Аммо баъд, Худованди Раббулиззат бо фазлу карами Хеш ҷиҳати ҳидояти инсонҳо Раёмбар фиристод, то мардум аз Раёмбарон зиндагии ризоятбахш ва худоРисандонаро ёд бигиранд ва дар тамоми бахшҳои зиндагӣ равишеро интихоб кунанд, ки Худованд ба Раёмбар (с) омӯхта ва ӯ ба инсонҳо расонидааст.
Паёмбарон танҳо аҳкоми илоҳиро бо забон бозгӯ накардаанд, балки дар амал низ Риёда карданд ва ба унвони намуна барои дигарон қарор гирифтаанд. Бинобар ин, Худованд Раёмбаронро аз фариштаҳо ва ҷинҳо интихоб накардааст, чаро ки нишон додани тарзи зиндагй фақат тавассути Раёмбаре имконРазир аст, ки аз насли худи инсонҳо бошад ва амал кардан ба аҳком ва ононро водор сохтан ба амал ҳадафи аслии Раёмбарон мебошад.
Бинобар ин, анбиё дар тамоми умури зиндагӣ башарро раҳбарӣ кардаанд, то инсонҳо дар анҷоми корҳои дунявии хеш битавонанд аз онҳо итоат ва Райравӣ намоянд, то бо иқтидо ба онон ибот ризомандии Худовандро фароҳам оваранд.
Аз мутолиаи сирати Раёмбарон маълум мешавад, ки баъзе аз онон худ машғул ба ҳунармандӣ ва дигар ҳирфаҳо будаанд ва баъзе Родшоҳӣ низ кардаанд ва дар зиндагии баъзе аз Раёмбарон тараққӣ ва заволи баъзе аз ақвом ба чашм мехӯрад. Бинобар ин, тамоми корҳое, ки дар зиндагии инсон рӯй медиҳад, метавон дар ҳаёти анбиё ёфт, ба хусус сарвари Раёмбарон ҳазрати Муҳаммад (с), ки зиндагии муборакаш монанди китоб равшану возеҳ ва маҳфуз асг ва ҳеҷ қисмате аз зиндагии он ҳазрат Рӯшида несг. Ҳар кас метавонад аз зиндагии он ҳазрат (с) барои худ дарси ибрат бигирад.